In de kindertijd lazen we allemaal de sprookjes van de gebroeders Grimm, en in onze verbeelding ontstond een magisch bos bewoond door kabouters en reuzen. Hans en Grietje dwaalden langs zijn paden, de hutten van boze heksen verstopten zich vaker in het sombere ... Maar het blijkt dat het bos uit Duitse sprookjes echt bestaat - dit is het Zwarte Woud in Duitsland.
Het oudste bos van Europa
Schwarzwald betekent "Zwarte Woud". Volgens geologen verscheen het bos op het grondgebied van Baden-Württemberg ongeveer 10.000 jaar geleden, na het smelten van de Europese ijskap.
In de oudheid droeg het Zwarte Woud de Keltische naam Abnoba. Later liep de grens tussen het Romeinse Rijk en het land van de Duitsers door het bos. De Romeinen noemden het Marciana Silva ("grensbos") en regelden baden bij de warmwaterbronnen.
Vanaf de 4e eeuw werd het Zwarte Woud bewoond door de Suevi-stam, waaruit de Zwaben en Alemannen voortkwamen.
Voor het eerst werd de naam "Zwarte Woud" genoemd in de boeken van het klooster van St. Gallen in 868.
In de middeleeuwen werden zilver en lood gewonnen in de beboste bergen en uit verlaten mijnen ontstonden legendes over mysterieuze ondergrondse mijnwerkers. Sinds het midden van de 15e eeuw is het bos ontvolkt geraakt door oorlogen en pestepidemieën, maar sinds de 18e eeuw begon hier de winning van scheepshout.
De sparrenstammen werden naar Nederland verscheept en in Amsterdam staan veel van de historische gebouwen nog steeds op palen uit het Zwarte Woud. Tegenwoordig is het Zwarte Woud een nationaal park en een populaire toeristische regio.
Sprookjesbos Zwarte Woud
Het Zwarte Woud ligt in het zuidwesten van Baden-Württemberg en strekt zich 150 km lang van noord naar zuid langs de Rijn uit. De breedte bereikt 50 km in het zuiden en ongeveer 30 km in het noorden, met een oppervlakte van ongeveer 6.000 km². De Donau ontspringt in de bergrivieren van het Zwarte Woud.
Landschappen, planten en dieren
Het Zwarte Woud ligt op een hoogland vol lage, maar zeer mooie bergen, kloven en hopen reusachtige rotsblokken die de ijstijd hebben overleefd. Dit is een mysterieus donker bos, waarin zelfs overdag de schemering heerst, omdat de zon nauwelijks door de kruinen van hoge, zich uitspreidende bomen breekt.
Vroeger was het Zwarte Woud een gemengd bos met zowel loof- als naaldbomen. Maar in de negentiende en twintigste eeuw veranderde door intensieve industriële kap de soortensamenstelling van de vegetatie. Tegenwoordig vind je hier vooral dennen, sparren en beuken.
De bergen van het Zwarte Woud zijn niet al te groot, maar wel heel schilderachtig.
De hoogste van hen - Feldberg - heeft een hoogte van 1493 meter. Bij helder weer kun je vanaf de top niet alleen het panorama van het bos en de kleurrijke Vogezenvallei zien, maar ook de met sneeuw bedekte toppen van de Alpen in Zwitserland.
Hazen en vossen zijn te vinden in het bos, roofvogels en uilen nestelen. De bodem herbergt een unieke soort gigantische regenworm die alleen in het Zwarte Woud voorkomt.
Gletsjermeren Titisee en Schluchsee
Het Zwarte Woud staat bekend om zijn bergrivieren en schone gletsjermeren. De bekendste hiervan is de Titisee. Het is ontstaan in het Pleistoceen en staat bekend om zijn kristalheldere blauwe water. De lengte van het bergreservoir is ongeveer 2 kilometer, de breedte is 800 meter.
Volgens een oude legende ligt een oude stad verborgen op de bodem van het meer, dat ooit door de goden werd overstroomd voor de zonden van zijn inwoners.
In de Middeleeuwen werd Titisee als bodemloos beschouwd. Volgens de legende leeft er een boze geest in zijn wateren, die de waaghalzen die de diepte van het meer proberen te meten, verdrinkt. Maar tegenwoordig is bekend dat Titisee niet zo diep is - slechts 20 meter naar de bodem.
Het meer is de thuisbasis van forel, snoek, karper, witvis en baars, en grijze reigers zijn te vinden aan de oevers. Zwemmen, varen en vissen is hier toegestaan.
In de winter, wanneer Titisee bevriest, wordt er een ijsbaan opgezet op het ijs. In koude winters is de ijsbedekking zo sterk dat in het verleden het bevroren oppervlak van het stuwmeer werd gebruikt als vliegveld voor lichte vliegtuigen.
De stad Titise-Neustadt, gelegen aan de noordelijke oever van het meer, is een populair kuuroord.
De Schluchsee is het grootste meer in het Zwarte Woud en het diepste van Duitsland. De lengte is 7,3 km, de breedte - 1,4 km, de diepte is maximaal 61 m. Het ligt ten zuidoosten van Titisee, in de buurt van de stad St. Blasien.
In het begin van de jaren dertig werd op de Schluchsee een waterkrachtcentrale gebouwd en nu wordt het waterpeil in het meer geregeld door een dam. Maar ondanks dit heeft het grootste deel van de kustlijn natuurlijke landschappen behouden.
Het meer is populair bij toeristen, zeil- en duikliefhebbers. Het grootste duikcentrum bevindt zich op het station van Seebrugg.
Schluchsee is omgeven door wandelpaden en fietspaden, de totale lengte van de paden is ongeveer 18 km. Het plezierschip St. Nikolaus. Er zijn veel stranden met waterattracties aan de oevers.
Zwarte Woud-watervallen
Triberger Wasserfälle is de grootste waterval van Duitsland. Het is gelegen nabij de stad Triberg aan de rivier de Gutach, de hoogte is 163 meter. De stroom water valt snel tien richels naar beneden.
Paden en trappen, waarlangs voetgangers langs de waterval konden klimmen, werden voor het eerst uitgerust in 1805.
In het midden van de 19e eeuw werd de Triberg-waterval een beroemd herkenningspunt van Baden-Württemberg en een populair natuurgebied voor Duitse landschapsschilders.
Tegenwoordig kun je langs de waterval wandelen langs handige toeristische paden. In het donker worden de waterval en paden verlicht door elektrische lampen.
De toegang tot de waterval is het hele jaar door geopend. In de winter bevriest het water en vormt het een fantastische ijscascade.
Allerheiligen Wasserfälle ligt in de buurt van de stad Oppenau, naast de ruïnes van een oud klooster. Het klooster werd gebouwd in 1196 en verwoest aan het begin van de 19e eeuw, maar verschillende muren en gotische bogen zijn tot op de dag van vandaag bewaard gebleven. Vanaf hier kun je langs een gemarkeerd pad naar de waterval klimmen. De eerste ladders en paden voor toeristen verschenen hier in 1840.
De hoogte van de All Saints Falls is 83 meter, de waterval heeft zeven treden. In de winter is het vanwege het lawinegevaar niet toegankelijk.
Culturele kenmerken van de bewoners van het Zwarte Woud
De bewoners van het Zwarte Woud hebben niet alleen de oorspronkelijke eeuwenoude lokale tradities bewaard, maar hebben ook een belangrijke bijdrage geleverd aan de algemene Duitse cultuur.
De koekoeksklok, die een soort symbool van Duitsland is geworden, is uitgevonden in het Zwarte Woud. De productie van wandklokken met zadeldak en prachtige houten versieringen begon in 1742 in de regio Triberg en Titise-Neustadt.
Het Zwarte Woud is de geboorteplaats van de beroemde kersen-chocoladetaart uit het Zwarte Woud, de legendarische Kirschwasser-kersenlikeur en de in Europa populaire Zwarte Woud-ham.
Longinuskruisen (Longinuskreuz) zijn een speciale vorm van kruisbeelden die in het Zwarte Woud zijn ontwikkeld. Dit is een driedimensionaal schilderij gesneden op een houten paneel, op de achtergrond zijn er scènes uit de bijbelse mythologie en de afbeelding van Sint Longinus te paard, en op de voorkant is er een houten kruisbeeld met de figuur van Jezus Christus. Longinus werd in het Zwarte Woud vereerd als de patroonheilige van boeren en cavalerie.
Het nationale kostuum voor vrouwen van het Zwarte Woud omvat de Bollenhut-hoed, die het prototype van dameshoeden werd, niet alleen in Duitsland, maar ook in de buurlanden.
Het Zwarte Woud herbergt de legendes van elven, kobolden en dwergen die de basis vormden van de sprookjes van de gebroeders Grimm en een grote invloed hadden op de Duitse folklore. Het beroemde sprookje van Wilhelm Hauff "Frozen" speelt zich af in het Zwarte Woud.
Hoe kom je in het Zwarte Woud
Het handigste vervoermiddel voor reizen in het Zwarte Woud is met de auto. Met de auto bereikt u de spa langs de Schwarzwald-Hochstrasse (B500) van Baden-Baden naar Freudenstadt en van Triberg naar Waldshut.
Het belangrijkste toeristische centrum van de regio is Titise-Neustadt. Het is bereikbaar vanuit Frankfurt of Karlsruhe via de snelweg A5, die door Freiburg loopt, en vanuit Freiburg neemt u de snelweg B31 door Hölienthal.
Stuttgart en Titise-Neustadt zijn verbonden door de snelweg A81.
Sneltreinen rijden van Frankfurt of Karlsruhe naar Freiburg en regionale treinen rijden van Freiburg naar Titise-Neustadt. Lokale treinen rijden tussen Stuttgart en Titisee.
Het is handig om met de bus door het Zwarte Woud te reizen. U kunt ook een taxitransfer bestellen van elke stad naar de plaats die u nodig heeft.
Wat is nog meer een bezoek waard in het Zwarte Woud?
Baden-Baden, met zijn thermale baden, casino's en festivals, is al meer dan 200 jaar een van de beroemdste Duitse kuuroorden.
Stuttgart is de muzikale hoofdstad van Duitsland, de geboorteplaats van Schiller en Hegel.
Het museum van Duitse klokken in Furtwangen bevat koekoeksklokken van het meest ongelooflijke ontwerp.
Het openluchtmuseum Vogtsbauernhof presenteert een reconstructie van het boerenleven van de 16e-17e eeuw. Het Franciscaner Museum in Willingen-Schwenningen zal toeristen kennis laten maken met de Duitse religieuze cultuur.
Het voormalige benedictijnenklooster van St. Blasien, het Alpirsbach-klooster, het kasteel Lichtenstein zijn unieke voorbeelden van Duitse architectuur.
Originele producten van lokale houtsnijders kunnen in elke souvenirwinkel worden gekocht: in 2021 zijn de prijzen voor koekoeksklokken € 100-200.
Conclusie
Het Zwarte Woud is een van de beroemdste natuurlijke attracties van Europa. Mysterieus somber struikgewas, paden die slingeren tussen bemoste rotsblokken, bergrivieren en beekjes die over de rotsen ruisen, doen je de moderne beschaving vergeten en je onderdompelen in de sfeer van een sprookje.
